Polskie filmy gangsterskie – Nasza lista

Polska kinematografia, choć nie tak bogata w produkcje gangsterskie jak Hollywood, ma w swoim dorobku kilka perełek, które zasługują na uwagę. Od dramatów opartych na prawdziwych historiach, przez komedie pełne absurdalnego humoru, po filmy akcji z niezapomnianymi scenami pościgów – oto nasze zestawienie 20 najlepszych polskich filmów gangsterskich.

Artykuł przy współpracy z portem motoryzacyjnym vwzone.pl

„Psy” (1992)

„Psy” to jeden z najbardziej znanych polskich filmów gangsterskich. Reżyseria Władysława Pasikowskiego, a w głównej roli Bogusław Linda jako Franz Maurer, były oficer SB próbujący odnaleźć się w nowej rzeczywistości po 1989 roku. Film jest surowy, brutalny i bezkompromisowy, a jednocześnie pełen głębokiej refleksji nad zmieniającym się światem.

„Psy” to film, który zrewolucjonizował polskie kino gangsterskie. Pasikowski stworzył obraz pełen napięcia, brutalności i surowości, który jednocześnie nie stroni od głębokiej analizy psychologicznej swoich bohaterów. Franz Maurer to postać skomplikowana, pełna sprzeczności, której nie da się jednoznacznie ocenić.

Bogusław Linda w roli Franza Maurera stworzył jedną z najbardziej ikonicznych kreacji w polskim kinie. Jego surowa, charyzmatyczna gra, pełna napięcia i wewnętrznego konfliktu, przyciąga uwagę od pierwszych minut filmu i nie pozwala oderwać się od ekranu.

„Ślepnąc od świateł” (2018)

„Ślepnąc od świateł” to miniserial, który zyskał ogromną popularność wśród polskiej publiczności. Serial opowiada historię Kuby (Kamil Nożyński), znanego warszawskiego dilera kokainy. Kuba jest perfekcjonistą i outsiderem, który lubi mieć wszystko pod kontrolą, włącznie ze swoim dokładnie przemyślanym i zaplanowanym wizerunkiem. Jest zagadką dla otoczenia – to, co widzą inni to jedynie przystojna twarz, drogie ubrania, dobry samochód. Nikt nie wie o nim zbyt wiele, za to on zna bardzo wielu. Jego klientami są politycy, celebryci, zamożne panie domu, gwiazdy hip-hopu, hipsterzy.

Kuba obraca się w gronie lokalnych gangsterów dowodzonych przez Stryja (Janusz Chabior), który – tak jak i on – ma tego samego szefa, Jacka (Robert Więckiewicz). Jedyną bliską mu osobą jest przyjaciółka Pazina (Marta Malikowska). Kuba jest zmęczony swoim życiem – chciałby od niego uciec, wyjechać gdzieś daleko – kupuje więc dwa bilety w jedną stronę. Wylot za tydzień, do Argentyny. Przez ten czas musi jeszcze załatwić kilka spraw. W tym samym momencie z więzienia, po kilkuletnim wyroku, wychodzi Dario (Jan Frycz), gangster starej daty. Nieoczekiwanie ich losy przetną się, co doprowadzi do konfrontacji Kuby z jego dotychczasowym życiem i decyzjami – tymi, które podjął i które jeszcze przed nim.

„Ślepnąc od świateł” to serial, który zyskał uznanie zarówno widzów, jak i krytyków. Wyróżnia się na tle innych produkcji swoją oryginalnością, autentycznością i realistycznym podejściem do tematu przestępczości. W serialu nie brakuje mocnych scen i emocji, a jednocześnie jest to produkcja, która skłania do refleksji i nie jest prostą w odbiorze historyjką. Wymieniając atuty serialu, nie sposób nie zacząć od wybitnej kreacji Jana Frycza, który stworzył jedną z najlepszych kreacji w swojej karierze.

„Kroll” (1991)

„Kroll” to film wojenny z elementami kryminału, w reżyserii Władysława Pasikowskiego. Opowiada historię tytułowego bohatera, który jest byłym żołnierzem specjalnym. Po zakończeniu służby zostaje wciągnięty w nielegalne interesy, co prowadzi do tragicznych konsekwencji.

Pasikowski z wielką precyzją oddaje atmosferę polskiego podziemia kryminalnego, a jednocześnie nie unika trudnych tematów, takich jak korupcja, przemoc czy konflikty moralne. Wszystko to jest przedstawione z niezwykłą wrażliwością i subtelnym poczuciem humoru, co czyni „Krolla” filmem niezwykle uniwersalnym i poruszającym.

„Pitbull. Nowe porządki” (2016)

„Pitbull. Nowe porządki” to kontynuacja popularnego serialu telewizyjnego „Pitbull”. Film opowiada o brutalnym świecie warszawskiej policji i lokalnych gangsterów. Reżyseria Patryka Vegi przynosi dynamiczną akcję i realistyczny obraz polskiego podziemia kryminalnego.

„Pitbull. Nowe porządki” to film, który nie stroni od brutalności i pokazuje surową rzeczywistość polskiego podziemia kryminalnego. Jednocześnie jest to obraz pełen głębokiej refleksji nad zmieniającym się światem, lojalnością i zasadami. To film, który zmusza do myślenia i pozostaje w pamięci na długo po seansie.

„Pitbull. Niebezpieczne kobiety” (2016)

Kolejna część serii „Pitbull” skupia się na kobietach związanych ze światem przestępczym. Film łączy w sobie elementy dramatu, kryminału i czarnej komedii, tworząc unikalny obraz polskiego kina gangsterskiego.

„Pitbull. Niebezpieczne kobiety” to film, który pokazuje obraz pełen głębokiej refleksji nad zmieniającym się światem, lojalnością i zasadami. To film, który zmusza do myślenia i pozostaje w pamięci na długo po seansie.

„Cicha noc” (2017)

„Cicha noc” to poruszający dramat w reżyserii Piotra Domalewskiego, który zdobył wiele prestiżowych nagród, w tym Złote Lwy na Festiwalu Filmowym w Gdyni. Film opowiada o młodym chłopaku, Adamie, który na co dzień mieszka i pracuje za granicą, ale na święta wraca do Polski, do swojej rodziny. Wizyta w domu staje się dla niego okazją do zderzenia z trudną prawdą o swoim ojcu, który jest lokalnym gangsterem.

Główny bohater, Adam, jest postacią skomplikowaną i wielowymiarową. Jego zmagania z przeszłością, próby zrozumienia ojca i radzenia sobie z własnymi demonami są przedstawione w sposób autentyczny i przekonujący. Aktor grający Adama, Dawid Ogrodnik, stworzył niezapomnianą kreację, za którą zdobył wiele nagród.

„Cicha noc” to film, który zmusza do refleksji i pozostaje w pamięci na długo po seansie. Jest to jedno z najważniejszych i najmocniejszych dzieł w polskim kinie gangsterskim ostatnich lat.

„Pitbull. Ostatni pies” (2018)

„Pitbull. Ostatni pies” to ostatnia część serii „Pitbull”. Film kontynuuje historię znanych z poprzednich części bohaterów, a także wprowadza nowe postacie. Jest to emocjonująca opowieść o lojalności, zdradzie i poszukiwaniu sprawiedliwości w brutalnym świecie przestępczym.

„Pitbull. Ostatni pies” to film, porusza, pokazuje surowe sceny, zmusza do zastanowienia się. Zdecydowanie jest to pozycja, nad którą trzeba się pochylić, będąc fanem tego typu filmów.

„Król” (2020)

„Król” to jeden z najnowszych polskich seriali gangsterskich, który zyskał uznanie zarówno wśród krytyków, jak i widzów. Opowiada historię młodego chłopaka, który zostaje wciągnięty w świat przestępczy. Jego życie zmienia się nieodwracalnie, kiedy musi stawić czoła brutalnej rzeczywistości i podjąć decyzje, które zaważą na jego przyszłości.

„Król” to serial, który zaskakuje swoją surowością i realizmem. Główny bohater, to postać skomplikowana, pełna sprzeczności, której nie da się jednoznacznie ocenić. To człowiek zasady, ale też bezwzględny i brutalny. Jego zmagania z nową rzeczywistością, w której dawne zasady i lojalności nie mają już znaczenia, są przedstawione w sposób przekonujący i poruszający.

„Chłopaki nie płaczą” (2000)

„Chłopaki nie płaczą” to kultowy film w reżyserii Olafa Lubaszenki, który zdobył szerokie uznanie zarówno wśród widzów, jak i krytyków. Film jest komedią gangsterską, która opowiada historię dwóch przyjaciół, którzy zostają wplątani w świat przestępczy.

„Chłopaki nie płaczą” jest znany ze swojego humoru i niekonwencjonalnego podejścia do gatunku filmu gangsterskiego. Film jest pełen zabawnych dialogów i sytuacji, które czynią go jednym z najbardziej rozpoznawalnych filmów w polskim kinie. Wiele z cytatów z filmu stało się częścią polskiej popkultury i jest często cytowanych do dziś.

Reżyser Olaf Lubaszenko jest znanym twórcą w polskim kinie, a „Chłopaki nie płaczą” jest jednym z jego najbardziej rozpoznawalnych filmów. Jego styl reżyserii, który łączy elementy komedii i kryminału, pomógł stworzyć film, który jest zarówno zabawny, jak i pełen napięcia. Wielu krytyków chwaliło film za jego oryginalność i świeże podejście do gatunku filmu gangsterskiego.

„Kiler” (1997)

„Kiler” to kultowy film w reżyserii Juliusza Machulskiego, który zdobył szerokie uznanie zarówno wśród widzów, jak i krytyków. Film jest komedią gangsterską, która opowiada historię warszawskiego taksówkarza, który przypadkowo zostaje wzięty za płatnego zabójcę.

Głównym bohaterem jest Jurek Kiler (Cezary Pazura), który prowadzi spokojne życie, aż do momentu, kiedy zostaje wplątany w skomplikowaną intrygę gangsterską. To wydarzenie pociąga za sobą szereg komplikacji, które zmuszają bohatera do ucieczki i ukrywania się przed gangsterami i policją.

„Kiler” to film, który zdecydowanie warto zobaczyć. Jest to komedia gangsterska, która nie tylko bawi, ale także skłania do refleksji nad życiem i konsekwencjami naszych działań. Jest to film, który zasługuje na miano klasyka polskiego kina.

„Kilerów 2-óch” (1999)

„Kilerów 2-óch” to kontynuacja kultowego filmu „Kiler” w reżyserii Juliusza Machulskiego. Film, podobnie jak jego poprzednik, jest komedią gangsterską, która opowiada dalsze losy warszawskiego taksówkarza, który został wzięty za płatnego zabójcę.

Głównym bohaterem jest ponownie Jurek Kiler (Cezary Pazura), który po przygodach z pierwszej części, staje się prawdziwym płatnym zabójcą. Film kontynuuje humor i niekonwencjonalne podejście do gatunku filmu gangsterskiego, które przyniosło popularność pierwszej części.

„Kilerów 2-óch” jest pełen zabawnych dialogów i sytuacji, które czynią go jednym z najbardziej rozpoznawalnych filmów w polskim kinie.

Reżyser Juliusz Machulski jest znanym twórcą w polskim kinie, a „Kilerów 2-óch” jest jednym z jego najbardziej rozpoznawalnych filmów.

„E=mc²” (2002)

„E=mc²” to film z 2002 roku w reżyserii Olafa Lubaszenki, który jest częścią nurtu polskiego kina gangsterskiego. „E=mc²” jest częścią większego trendu w polskim kinie, który rozpoczął się w latach 90. i trwał do początku XXI wieku, kiedy to polscy reżyserzy zaczęli czerpać pełnymi garściami z zagranicznych, głównie hollywoodzkich, wzorców. Próbowano, z różnym skutkiem, przenosić amerykańskie schematy kina gangsterskiego czy też sensacyjnego, wtłaczając je w polskie realia.

W kontekście polskiego kina gangsterskiego, „E=mc²” jest częścią drugiego okresu tego gatunku, który rozpoczął się po 1989 roku, czyli dacie ustrojowej transformacji. Jest to o tyle ważne, że wraz z nadejściem demokracji polski rynek filmowy zalała fala zachodnich filmów gatunkowych, a nasi reżyserzy i scenarzyści zaczęli pełnymi garściami czerpać z zagranicznych, głównie hollywoodzkich, wzorców.

„E=mc²” jest jednym z wielu filmów, które wpisują się w ten trend, oferując widzom dynamiczną akcję, humor i niekonwencjonalne podejście do tematu przestępczości.

„Czas surferów” (2005)

„Czas surferów” to film z 2005 roku, który opowiada historię Dżokera, postaci zdecydowanej na porwanie biznesmena Czarneckiego, który dwa lata wcześniej zwolnił go z pracy. Dżoker, w swoim planie zemsty, nawiązuje współpracę z trzema młodymi miłośnikami gangsterskiego kina. Wspólnie postanawiają zrealizować plan, który ma przynieść im łatwe pieniądze. Dżoker, nie mogąc brać bezpośredniego udziału w napadzie, aby nie zostać rozpoznanym przez swojego byłego szefa, polega na swoich młodszych kolegach.

Film, choć pełen napięcia, nie jest pozbawiony humoru. Zdjęcia do filmu realizowano w Poznaniu, Łosińcu oraz Warszawie, a sam film kręcono od 19 września do 25 października 2004 roku. Pomimo różnych opinii, „Czas surferów” zyskał swoje miejsce w polskiej kinematografii, przyciągając widzów swoim oryginalnym scenariuszem, dobrą reżyserią i ciekawymi aktorami.

„Jak zostałem gangsterem. Historia prawdziwa” (2019)

„Jak zostałem gangsterem. Historia prawdziwa” to film z 2019 roku, który opowiada o życiu najniebezpieczniejszego gangstera w Polsce. Dla głównego bohatera, władza, bycie ponad stan i pieniądze stanowią priorytet. Film jest jednak nie tylko o przestępczości, ale również o przyjaźni i miłości w czasach, kiedy emocje mogą mieć tragiczne skutki.

Akcja filmu zaczyna się w latach 70-tych, kiedy młody bohater odkrywa, że adrenalina smakuje bardziej niż mleko w proszku. Z czasem odkrywa również pragnienie pieniędzy, władzy i bycia ponad prawem. Wspólnie z przyjacielem buduje własną armię i stworzyli organizację przestępczą, która przez chwilę panowała nad całym krajem. Film, oparty na faktach, pokazuje prawdziwe oblicze polskich mafiosów. Zdjęcia do filmu kręcono w Warszawie od 23 czerwca do 10 sierpnia 2019 roku. Pomimo różnych opinii, film zyskał uznanie za świetną rozrywkę, czerpiącą z najlepszych amerykańskich wzorców i przekładającą je na polskie realia.

„Jak pokochałam gangstera” (2022)

„Jak pokochałam gangstera” to sequel polskiego filmu sensacyjnego „Jak zostałem gangsterem. Historia prawdziwa”, wydany w 2022 roku.

Film opowiada o życiu Nikodema „Nikosia” Skotarczaka, jednego z największych gangsterów w historii Polski, z perspektywy tajemniczej kobiety. Nikoś, grany przez Tomasza Włosoka, to chłopak z nieposkromionym apetytem na sukces, specjalizujący się w nielegalnym imporcie samochodów do Polski. Jego życie to ciągła jazda bez trzymanki, pełna gigantycznych pieniędzy, budowy samochodowego imperium i spektakularnej ucieczki z więzienia. Film pokazuje, jak walczyć o siebie i ile trzeba poświęcić, aby móc sobą pozostać. Zdjęcia do filmu kręcono w Warszawie. Mimo różnych opinii, film zyskał uwagę widzów, choć niektórzy krytykowali jego długość i tempo.

„Psy 2. Ostatnia krew” (1994)

„Psy 2. Ostatnia krew” to polski film z 1994 roku, w którym głównym bohaterem jest Franz Maurer, grany przez Bogusława Lindę. Po wyjściu z więzienia, Maurer spotyka Radosława Wolfa, handlarza bronią, który wrócił do Polski z wojny w byłej Jugosławii. Wolf wprowadza go do świata nielegalnego handlu bronią, prezentując mu amerykańskiego dyplomatę Williama, szefa gangu przemytników broni.

Franz zostaje zwerbowany do odzyskania długu od rosyjskiej mafii, a następnie pomaga w planach przemytu broni do Sarajewa. Film jest pełen napięcia i akcji, z Franzem, który powiadamia policję o planach przemytu i staje do ostatecznej rozprawy z Williamem. Zdjęcia do filmu realizowano w różnych miejscach w Polsce, a także na Hawajach. Pomimo mieszanych recenzji, „Psy 2. Ostatnia krew” jest często uważany za kultowy film akcji w polskim kinie.

„Pitbull” (2005)

„Pitbull” to polski film policyjno-sensacyjny z 2005 roku, którego akcja rozgrywa się we współczesnej Warszawie. Głównymi bohaterami są oficerowie z Wydziału Zabójstw, którzy muszą codziennie dokonywać trudnych wyborów, a decyzje podjęte w pracy odbijają się na ich życiu osobistym.

W filmie nie ma samotników – łączy ich zawodowa solidarność i misja oczyszczania świata z „parchów”. Muszą spotykać się i współpracować z bandytami, wtapiając się w środowisko przestępców. Płacą wysoką cenę za uprawianie tego zawodu, często będąc o krok od przejścia na drugą stronę barykady. Film, choć pełen napięcia i akcji, pokazuje również realia pracy policjantów, ich codzienne zmagania i konsekwencje ich decyzji. Zdjęcia do filmu kręcono w Warszawie w okresie od 20 lipca do 27 sierpnia 2004 roku. Mimo różnych opinii, „Pitbull” zyskał uznanie za realistyczne przedstawienie pracy policjantów i za dobrą grę aktorską.

„Miasto prywatne” (1994)

„Miasto prywatne” to polski film z 1994 roku, który opowiada o młodych przestępcach, którzy z czasem zaczynają tworzyć lokalną mafię w małym prowincjonalnym miasteczku koło Warszawy. Brutalne napady i zuchwałe kradzieże są na porządku dziennym, a trwa walka między Pawlikiem i Alim o szefostwo.

Film pokazuje, jak trudno jest określić, kto jest na czyich usługach i kto dyktuje reguły gry w tym brutalnym świecie. Zdjęcia do filmu powstawały w Warszawie, Żyrardowie oraz w Pruszkowie. Mimo różnych opinii, „Miasto prywatne” jest często uznawany za film, który dobrze oddaje klimat lat 90. w Polsce, a także za film, który dostarcza solidnej dawki sensacji.

„Ekstradycja” (1995)

„Ekstradycja” to polski serial z 1995 roku, w którym głównym bohaterem jest komisarz Olgierd Halski, grany przez Mirosława Bakę. Halski prowadzi nieustępliwą walkę z warszawskim podziemiem gangsterskim, tropi handlarzy narkotyków i zwalcza grupy terroryzujące staromiejskich restauratorów.

Gdy w krajobrazie przestępczego świata pojawia się rosyjska mafia, Halski wypowiada jej wojnę. Jednak konsekwencje jego działań okazują się nieuniknione. Piękna i bezwzględna Nadieżda robi wszystko, by udaremnić niekonwencjonalne operacje Halskiego, co prowadzi do jego zwolnienia. Halski dołącza do Biura Ochrony Rządu, gdzie szybko odkrywa gigantyczną aferę korupcyjną, w którą zamieszane są prominentne osobistości życia publicznego. Serial, mimo różnych opinii, jest często uznawany za jeden z najważniejszych polskich seriali lat 90., który dobrze oddaje klimat tamtych czasów. Zdjęcia do serialu kręcono między innymi w zamku w Oporowie i w komisariacie policji w Bedłnie.

„Młode wilki” (1995)

„Młode wilki” to polski film z 1995 roku, który opowiada o trzech dziewiętnastoletnich młodzieńcach – „Biedronie”, „Cichym” i „Cobrze”, którzy są przemytnikami pracującymi dla „Czarnego”, szefa szczecińskiego gangu przemytników.

Kiedy najbogatszy człowiek w Szczecinie i były szef „Czarnego”, Chmielewski, rezygnuje z nielegalnych interesów, kończą się dobre „układy” z celnikami. Chłopcy decydują, że dalej będą sobie radzić sami. Aby nadal prowadzić „interesy”, muszą jednak zatrudnić kogoś z „czystym” paszportem. Wybór pada na Roberta – klasowego prymusa. Film, mimo różnych opinii, jest często uznawany za jeden z najważniejszych polskich filmów lat 90., który dobrze oddaje klimat tamtych czasów. Mimo pewnych niedociągnięć, „Młode wilki” zyskały uznanie za swój unikalny klimat i dobrze dobraną muzykę.

„Sara” (1997)

„Sara” to polski film z 1997 roku, w którym głównym bohaterem jest Leon, grany przez Bogusława Lindę. Leon, komandos jednostki specjalnej ONZ, po powrocie z misji do Polski, spotyka się z Józefem, szefem gangu, który szuka ochroniarza dla swojej szesnastoletniej córki Sary, granej przez Agnieszkę Włodarczyk. Sara nie jest początkowo zachwycona, ale kiedy Leon ratuje jej życie, zakochuje się w nim i mimo jego oporów, nawiązują romans.

Oboje są świadomi, że ich związek nie może wyjść na jaw, bo stanowczy ojciec dziewczyny nie zawaha się zabić każdego, kto zbliży się do jego córki. Film, mimo różnych opinii, jest często uznawany za jeden z ważniejszych polskich filmów lat 90., który dobrze oddaje klimat tamtych czasów. „Sara” zyskała uznanie za swoje sensacyjne kino akcji o mafijnych porachunkach okraszone dość niekonwencjonalnym wątkiem romansowym. Pomimo pewnych niedociągnięć, film jest pamiętany za swoje sceny pogoni, strzelanin, ucieczek i za dobrą grę aktorską.

„Prawo ojca” (1999)

„Prawo ojca” to polski film z 1999 roku, którego akcja rozgrywa się na tle nowego, kapitalistycznego pejzażu współczesnej Polski. Główna bohaterka, kilkunastoletnia Marta, zostaje brutalnie pobita i zgwałcona. Sprawcy zbrodni, mimo dowodów winy, pozostają na wolności. Ojciec dziewczyny, wstrząśnięty nieskutecznością działań policji, postanawia sam wymierzyć sprawiedliwość.

Film, mimo różnych opinii, jest często uznawany za jeden z ważniejszych polskich filmów końca lat 90., który dobrze oddaje klimat tamtych czasów. Zdjęcia do filmu kręcono w Radachówce k. Kołbieli, a sam film kręcono od 5 maja do 13 czerwca 1999 roku. „Prawo ojca” zyskało uznanie za swoje poruszające przedstawienie walki o sprawiedliwość w obliczu nieskuteczności systemu prawnego.

„Poranek kojota” (2001)

„Poranek kojota” to polski film z 2001 roku, w którym głównym bohaterem jest Kuba, młody niespełniony rysownik komiksów, grany przez Macieja Stuhra. Kuba zakochuje się w młodej i ślicznej piosenkarce Noemi, z wzajemnością. Nie wie jednak, że chłopak Noemi, niejaki Brylant, nie lubi konkurencji.

Co gorsza, Brylant jest winny sporą sumę pieniędzy gangsterowi Dzikiemu i małżeństwo z Noemi poważnie podreperowałoby jego budżet. Także bogatemu ojczymowi dziewczyny, niejakiemu Prezesowi, niezbyt podoba się fakt, że dziewczyna spotyka się z Kubą. Film, mimo różnych opinii, jest często uznawany za jeden z ważniejszych polskich filmów początku XXI wieku, który dobrze oddaje klimat tamtych czasów. „Poranek kojota” zyskał uznanie za swoje humorystyczne dialogi i niezapomniane postacie.

„Reich” (2001)

„Reich” to polski film z 2001 roku, w którym głównymi bohaterami są dwaj płatni zabójcy, którzy przyjeżdżają na wybrzeże, aby wykonać zlecenie. Jeden z nich, Alex, jest zakonspirowanym policjantem. Alex, który służył w Legii Cudzoziemskiej i zabijał na rozkaz narkotykowych bossów, ma już dość zabijania. Kiedy ma już na karku czterdziestkę, zatęsknił za Polską – krajem, z którego uciekał przed laty.

Razem z nim do ojczyzny wybiera się kolega po fachu Andre. Obydwaj „killerzy” popadają w konflikt z sopocką mafią. Sytuacja się komplikuje, gdy Alex zaczyna darzyć uczuciem dziewczynę szefa. Film kręcono w Sopocie, Gdyni, Gdańsku, Łodzi, Ojcowie, Krynicy Morskiej, Helu i Szczecinie (Polska) oraz w Berlinie (Niemcy). Zdjęcia kręcono od 9 do 22 września 2000 roku. Mimo różnych opinii, „Reich” zyskał uznanie za swoje męskie kino, które ma podnosić na duchu i dawać przykład bycia twardym.

Podsumowanie

Polskie kino gangsterskie, choć nie tak liczne jak amerykańskie, ma wiele do zaoferowania. Od surowych dramatów, przez błyskotliwe komedie, po emocjonujące filmy akcji – każdy fan tego gatunku znajdzie coś dla siebie. Mamy nadzieję, że nasze zestawienie pomoże Wam odkryć nieznane dotąd perełki polskiej kinematografii.

Najczęściej zadawane pytania

Jakie są najlepsze polskie filmy gangsterskie?

Wśród najlepszych polskich filmów gangsterskich często wymienia się takie tytuły jak „Psy”, „Kiler”, „Chłopaki nie płaczą” czy „Pitbull. Nowe porządki”.

Czy są jakieś polskie komedie gangsterskie?

Tak, w polskiej kinematografii znajdziemy również komedie gangsterskie. Do najbardziej znanych należą „Chłopaki nie płaczą”, „Kiler” i „E=mc²”.

Czy są polskie filmy gangsterskie na Netflixie?

Tak, na platformie Netflix dostępne są niektóre polskie filmy gangsterskie, takie jak „Jak zostałem gangsterem. Historia prawdziwa”.

Który polski film gangsterski zdobył najwięcej nagród?

Wśród polskich filmów gangsterskich, „Cicha noc” zdobył wiele prestiżowych nagród, w tym Złote Lwy na Festiwalu Filmowym w Gdyni.

Czy są polskie filmy gangsterskie oparte na prawdziwych historiach?

Tak, niektóre polskie filmy gangsterskie są oparte na prawdziwych historiach. Przykładem może być „Jak zostałem gangsterem. Historia prawdziwa”, który opowiada prawdziwą historię jednego z najbardziej znanych polskich gangsterów.

Czy są polskie filmy gangsterskie dla młodzieży?

Większość polskich filmów gangsterskich jest przeznaczona dla widzów dorosłych ze względu na brutalność i surowość przedstawianych scen. Jednak niektóre filmy, mogą być odpowiednie również dla młodszych widzów.